در محیط‌های شهری، اعم از عرصه‌های مسکونی یا راسته خیابان‌های تجاری، کاشت پوشش گیاهی برای تعدیل شرایط محیطی نامساعد و افزایش آسایش حرارتی، امری اجتناب‌ناپذیر است. کاشت درختان و درختچه‌ها امتیازهای بوم‌شناختی فراوانی دارد و سبب غنای محیط‌زیست شهری می‌شود اما ممکن است که ریشه‌های درختان و سایر اندام‌ها نظیر شاخه‌ها، به سازه‌های شهری به ویژه ساختمان‌ها آسیب برسانند. حفاظت از پی ساختمان‌ها، کف‌سازی‌ها، پی و دیوار بناها و تاسیسات زیربنایی و جلوگیری از آسیب دیدن آنها توسط ریشه‌های گیاهان می‌تواند در مرحله برنامه‌ریزی و طراحی منظر و محوطه پیرامون ساختمان‌ها چاره‌اندیشی شود و تمهیدات لازم پیش‌بینی گردد.
نشست پی یک ساختمان ممکن است متاثر از خستگی سازه یا سایر عوامل نظیر فرسایش خاک باشد. چنانچه آسیب دیدن سازه‌ها متاثر از رشد ریشه گیاهان باشد، به منظور مهار ریشه‌ها می‌توان از حفر گودال، بریدن ریشه‌ها و ایجاد موانع سنگی یا دیوارچین‌های بتنی و آجری بهره جست.
در مواردی که ضرورت دارد بستر پیرامون ریشه درختان قابلیت باربری داشته باشد و به اصطلاح تقویت بستر به کمک استفاده از ژئوسنتتیک‌ها امکان‌پذیر باشد، توصیه می‌شود که از یک لایه ژئوتکستایل برای جداسازی خاک بستر از مصالح زیر اساس (sub-Base) استفاده شود و می‌توان برای تقویت زمین‌های سست از ژئوگرید خاکی استفاده کرد. در واقع ژئوگرید خاکی می‌تواند در بین لایه‌های زیر اساس و اساس کار شود. سپس بر روی آن می‌توان از ژئوسل و دانه‌بندی ترکیب قلوه‌سنگ و شن بادامی استفاده کرد. در تصویر۲، ترتیب این لایه‌ها، نمایش داده شده است.
